(1) Hastaneye sevki zorunlu görülen hükümlü, bulunduğu yere en yakın tam teşekküllü Devlet veya üniversite hastanesinin hükümlü koğuşuna yatırılır.

(2) Bu hastanelere gönderilen hükümlülerin başka yerlerdeki hastanelere sevki, sağlık kurulu raporuyla, acil ve yaşamsal tehlikesi bulunması hâlinde, varsa biri hastalığın uzmanı olmak üzere iki uzman hekim tarafından verilip, başhekim tarafından onaylanan ve hastalığın sebebi, tedavinin hangi sebeple bulunduğu hastanede gerçekleştirilemediği, hastaya nerede ve ne tür bir tedavi gerektiğini açıkça belirten bir raporla mümkündür. Bu durumda da en yakın ve hükümlü koğuşu bulunan Devlet veya üniversite hastaneleri tercih edilir.

(3) Hükümlünün bu hastanelerde kontrol ve tedavisinin devam edip etmeyeceğinin sağlık kurulu raporuyla belgelendirilmesi gerekir; aksi hâlde hükümlü ait olduğu kuruma iade edilir.

(4) Hükümlü, acil hâller dışında özel sağlık kuruluşlarında tedavi edilemez. Acil hâllerin varlığı hâlinde Adalet Bakanlığına bilgi verilir.

(5) Hükümlü, sağlık nedenleriyle bulunduğu kurumda kalmasının uygun olmadığı, kurum hekiminin önerisi ve en üst amirinin isteği üzerine alınacak sağlık kurulu raporuyla belirlendiği takdirde, başka kurumlara nakledilebilir.

İnfaz Kanunu Madde 57 Gerekçesi
Madde ile ceza infaz kurumlarında verilen sağlık hizmetlerinin yetersiz kalması durumunda, hastaneye sevki zorunlu görülen hükümlülerin tam teşekküllü Devlet veya üniversite hastanelerinde tedavisi öngörülmektedir.

İkinci, üçüncü ve dördüncü fıkralarda tedavi hakkının kötüye kullanımını engelleyebilmek için, bazı kısıtlamalar getirilmiş ve yapılacak işlemler ayrıntılı bir şekilde belirlenmiştir. Acil hâller dışında hükümlülerin özel sağlık kurumlarında tedavileri mümkün değildir. Acil hâllerde özel sağlık kurumlarına yatırılma durumu Adalet Bakanlığına bildirilecektir.

Maddenin son fıkrası ile, hükümlülere sağlık nedeniyle kurum değiştirme olanağı sağlanmaktadır.